Bernard Rieux, główny bohater „Dżumy” Alberta Camusa, jako lekarz ma świadomość,
że dżumy nie pokona, a mimo to nie waha się jej sprzeciwić, podjąć z nią walki. Filozofia doktora stawia go po stronie ludzi, jego moralność i etyka zawodowa popychają go do walki
z chorobą, walki, która wymaga dużego poświęcenia, pracy, a jej efekty są niewielkie. Rieux przyjmuje prometeistyczną postawę, którą udowadnia, że nie należy być biernym w obliczu zagrożenia, że nie tylko, jako lekarz, jest się zobowiązanym dbać o drugiego człowieka znajdującego się w skrajnej potrzebie. To osoba silna, która swą zapałem, humanitaryzmem budzi podziw i szacunek, staje się wzorem. Bernard poświęca całą własną energię w walce
z dżumą, dając tym samym przykład niesamowitej miłości wobec ludzi i wiary w siłę dobra, wiarę w człowieka. Rieux jest buntownikiem bezkompromisowo stawiającym czoło złu, cierpieniu, zarazie.

Bierny nie pozostaje także Tarrou, który jako pierwszy zaproponował Bernardowi pomoc w walce z dżumą. Jean przyjechał do Oranu kilka tygodniu przed wybuchem epidemii, pomaga Rieux organizując pomocnicze oddziały sanitarne. Odznacza się niesamowitym zapałem i chęcią niesienia pomocy innym. Bohater ten, który sam przeżył w młodości silny wstrząs dowiadując się, że jego ojciec uczestniczy w egzekucjach ludzi jest przekonany o konieczności walki z dżumą jak z każdym złem. Tarrou jak najbardziej prezentuje „prometejską” postawę, poświęca się dla ratowania życia zadżumionych, a w momencie, gdy choroba wycofuje się, on zaraża się i umiera. Odszedł w spokoju, spełnił swój obowiązek walki ze złem, a jego osoba pozostała w pamięci wielu ludzi, przede wszystkim samego Rieux, dla którego stał się on najlepszym przyjacielem.