Na obrazie „Dzieci przed chatą” Aleksandra Kotsisa dostrzegalna jest samotność, ale również niezwykła zaradność najmniejszych ludzi skazanych na siebie. Sam wygląd chaty, w której mieszkają wzbudza przerażenie i strach. Jednak one przywykły do takich warunków, do takiego życia. Nie oczekują wiele od życia, chcą by dano im szansę, by nie odwracać się od nich. Rozległy, przesycony powietrzem i światłem krajobraz stanowi wspaniałą oprawę dla sielankowej scenki dziecięcej zabawy. Podobnie jak w noweli „Nasza szkapa” dzieci nie przeżywają nędzy, utraty matki, ale starają się wypełniać dramatyczne chwile zabawą i radością.