Adam Mickiewicz w drugiej części dramatu pt. „Dziady” ukazuje ludowy obrzęd, który sięga swymi korzeniami czasów pogańskich. Autor kreuje atmosferę magii i grozy umieszczając akcję dramatu w przycmentarnej kaplicy. Obrzęd prowadzi Guślarz, który wzywa duchy zmarłych. Jego zadania częściowo przypominają poczynania szekspirowskich czarownic

. W dramacie pojawiają się trzy typy duchów, wyróżnione ze względu na rodzaj popełnionych grzechów. Dwa duchy lekkie – Rózia i Józio, duch najcięższy – widmo złego pana, pasterka – duch pośredni. Po zakończeniu obrzędu pojawia się jeszcze jeden nieproszony duch, z krwawą raną na piersi. Jest on niezależny od zaklęć Guślarza, samowolnie pojawia się w kaplicy.

W mickiewiczowskim dramacie duchy pojawiają się na wezwanie ludzi. Autor prezentuje nowe oblicze sił nadprzyrodzonych, wykazuje częściową kontrolę człowieka nad duchami. Nie miało to miejsca we wcześniejszych utworach. Choć przedstawiały one pośredni bądź bezpośredni kontakt ludzi z siłami nieczystymi, nigdy nie ukazywały tak dalece posuniętej zależności zjawisk nadprzyrodzonych od ludzi. Mickiewicz kontynuuje podjęty temat w czwartej części swojego dramatu. Pojawia się w niej postać nieszczęśliwie zakochanego mężczyzny – Gustawa, który nie do końca przypomina człowieka. Opowiada on swą historię Księdzu, który nie może pojąć czy rozmawia z człowiekiem czy z widmem. Staje się pośrednikiem między duchami a ludźmi, przekazuje ich wolę księdzu. Z treści dramatu dowiadujemy się, iż młodzieniec popełnił samobójstwo, uznając je jako jedyną drogę do uwolnienia się od swych cierpień. Dusza samobójcy musi odpokutować swój grzech, przybierając co rok, w Dzień Zaduszny ludzką formę i wychodzi z grobu aby doznać swych cierpień na nowo. Mickiewicz jest pierwszym, który tak obficie obdarza istoty nadprzyrodzone cechami ludzkimi. Twórcy we wcześniejszych epokach nawiązywali jedynie do postaci człowieka, nadając demonom czy diabłom ludzkie cechy wyglądu, a bardzo rzadko charakteru – głównie w Mitologii. Tak więc Mickiewicz wprowadza innowacyjne poglądy na płaszczyźnie pochodzenia i postrzegania sił nieczystych.